Wanaka Rock climbing

Hallo allemaal,
Tja tijd zat maar van een stukje typen kwam niet zo veel. Ik ken mezelf….. Hierbij nog een stukje verslag van de laatste weken in New Zealand.

Het is zaterdag 28 februari in Wanaka, de zon is verborgen achter een dik pak wolken, en ik ben onrustig in de keuken een ontbijtje aan het klaarmaken. Onrustig, beetje zenuwachtig en met onwijs veel zin ga ik vandaag klimmen. Iets over 9en komt Dave aanrijden. Na even overleggen wat te doen vanwege de regen, besluiten we maar gewoon te gaan. We rijden naar het eerste rotsmasief en maken ons klaar voor een klim. Helaas zijn de rotsen veel te nat en glad en na 1 route klimmen besluiten we om de hal in te gaan. Hier klim ik nog een aantal routes voor we afscheid nemen en ik moe maar voldaan in de lobby van het hostel met telefoon in de hand in slaap kukel.

Dag 2, poging 2! Het is droog en zonnig en ik heb er zin in. We rijden weer naar dezelfde parkeerplaats maar lopen naar een ander stukje rots. Dave klimt voor (leadclimbing) en maakt de toprope klaar. (bij toprope loopt het touw al door een anker bovenaan de rots/ klimroute) De rots is al kurkdroog en het klimmen gaat een heel stuk makkelijker. Weer veilig beneden, bleek ik het toch wel spannend gevonden te hebben, ging weer bijna flauwvallen. Gelukkig niet helemaal en na wat te drinken ging het een stuk beter. Op voor de 2e poging. Nu ken ik de route en gaat het een heel stuk beter. Van Dave leer ik een aantal belangrijke lessen: vallen mag! Blijven ademen is wel zo handig! Gestrekte armen kosten minder spierkracht en pof hoort in je pofzakje en niet ernaast. We gaan naar een rotsblok waar een anker in is geschroefd, dit is op ooghoogte zodat beginnelingen het ombouwen kunnen leren terwijl ze veilig op de grond staan. Vandaag ga ik nog niet beginnen met Lead klimmen, het topropen geeft nog teveel spanning. Wel leer ik alvast om een anker te maken en hoe je het anker ombouwt van lead naar toprope. Ook mag ik even “spelen” met wat Nuts en Friends/ cams en maak ik met nuts en friends een ankerpunt. Dit zijn klemblokjes en klemveren waarmee je in een route waar geen geboorde bouten in zitten, toch zekerpunten aan kan brengen. Deze routes heten Traditioneel routes of kortweg gezegd Trad routes. Theorieles afgelopen. Klaar om een multipitch trad route in een spleet te gaan klimmen. Multipitch wil zeggen dat je 2x de lengte van het touw klimt. Dave gaat eerst en de eerste touwlengte (ned. Voor pitch) is niet veel meer dan wat gekruip met handen en voeten op een paar stenen. Dave zo boven en ik loop wat te rommelen. Had ook niet door dat dit de eerste touwlengte al was. Daarna gaat het echte werk beginnen. Nadat Dave de route had geklommen, was het mijn beurt. Boven genieten we even van het uitzicht en gaan dan omstebeurt abseilend naar beneden. Onderweg naar boven zou ik de nuts en friends er weer uithalen. Dat is nog makkelijker gezegd dan gedaan en uiteindelijk mocht Dave omlopen naar boven en weer abseilend naar beneden om onderweg de koppige stukjes materiaal mee te nemen. Lunchpauze. Ik eet wat puntjes en maak een pannetje noedels klaar. Een uurtje later gaan we weer aan het klimmen. Na de pauze klimmen we nog een paar routes. De laatste van de dag is een pittige en met verzuurde armen niet makkelijk. Als ik even naar beneden kijk, zie ik Dave half liggend in een bosje naar me lachen. Moe en voldaan sluiten we deze 2 dagen af in een bar. Het bier vloeit rijkelijk maar voor mij blijft het bij een appelsap. Morgen weer door naar die andere “thuishaven” Queenstown.