Routeburn Track

Kia Ora,

Daar zit ik dan. Pannetje noedels in mn hand in het Routeburn shelter. Dit is zowel het start/eindpunt van de Routeburn Track. Voor mij is dit het eindpunt van 3 dagen wandelen. Wachten op een busje met een aardige chauffeur die me heel lief terug bracht naar Queenstown. Maandag ben ik dit avontuur begonnen. De Routeburn track is een van nz 9 Great walks. Het is zo druk in het zomerseizoen dat je de hutten /campings voor deze wandelingen moet boeken, met als gevolg dat ze dus altijd 3 a 4 maanden volgeboekt zijn. Dan maar een alternatieve trek doen. Maandag middag hiervoor de laatste dingen regelen bij de DOC. (Department Of Conservation) tussen neus en lippen door nog ff naar de beschikbaarheid van de Routeburn gevraagd en tot mijn allergrootste verbazing was er een plekje vrij! Moest ik wel vandaag beginnen. T was ondertussen al 13:00. Haast, haast, haast. Tis nl nog minimal 3 1/2 uur rijden naar het begin van de wandeling. Wel tig x aan de mevrouw van de DOC gevraagd of de route ook in het donker te doen is. Tig x een bevestigde Ja. Nou, dan gaan we de tas maar inpakken. Gelukkig had ik mn ontbijt nog klaar liggen van de mislukte poging tot de meerdaagse trek in Gunn's camp. Om 2 uur stond ik dan met mn a3tje met daarop
Te Anau langs de weg. Ja ik ga het ook een x proberen: hitchhhiken. Oftewel: liften. Ik had geen andere keus, dan mis je die NS en Veolia wel. Na 2 ritjes was ik er dan. 18:30 en tijd om aan mn eerste meerdaagse hike te gaan beginnen. 4 uurtjes staat er vanavond op het programma. De route loopt deze dag voornamelijk door het bos. Zo nu en dan zie je ineens die grote bergen door het bos heen opdoemen. Na 3 uur lopen en zo dicht langs een waterval gelopen te hebben dat ik best nat was, werd het donker. Het pad werd ook een stuk technischer en ik heb die DOC vrouw behoorlijk vervloekt! Dit is niet leuk meer! Oké, ff doorzetten en om 10:30 het verlossende gezicht: lampjes! De hut warden van de Lake Mackenzie hut was wel een beetje verbaasd mij nog te zien maar ik kon mn eten gaan koken in een donkere keuken. Snel naar bed, ik was ijskoud. Nadat ik redelijk was opgewarmd heerlijk geslapen.

Dinsdag warm wakker geworden, wat heb ik toch een fijne slaapzak. Bedje uit, ontbijten, tas inpakken en gaan. Mn enkel vond dit niet heel leuk, even streng toegesproken en nadat ie wat was opgewarmd niet heel veel last. Vandaag begon de wandeling met een heel stuk klimmen door het bos. Na ong een uur loopt het pad door boven de boomgrens. Pfff zwaar! Na de eerste steile klim volgt de traverse. Een lang stuk horizontaal tegen een berg aan. De paden zijn wisselend, het ene stuk kleine gravel, het volgende stuk hele irritante grote stenen. Na de traverse nog een klein stukje klimmen naar Harris Saddle. Ondertussen al z'n 3 1/2 uur aan het wandelen, tijd voor lunch! Een banaan en de notenreep waren snel op. Het koken van de noedels duurde iets langer. Al met al lekker geluncht en een uurtje pauze gehouden.
In de benen maar weer voor de laatste 1 1/2 uur naar de Routeburn Falls hut. Het pad bestond uit heel veel steen, voor een kluns met zere enkel niet leuk! Het uitzicht was wel ontzettend mooi, al de hele dag trouwens!! Het laatste stuk is stevig afdalen voordat de hut bereikt wordt. Ben een van de laatste maar dat kan me niet veel schelen, alhoewel er eigenlijk geen bed meer over was. Nog één gevaarlijk bovenbed met een trappetje waar je als je Marieke heet niet op komt. De hut warden is wat gaan schuiven en voilà, een bed. (er zaten ook mensen in de hut die in de andere hut hoorden te zitten) het avondeten bestond uit Adventure Food gehaktschotel die al heel wat km met me mee gereisd had. Na het eten nog een spelletje waarbij de warden een reep chocola weg gaf. Ontwar 20 talen van een poster. Helaas niet gewonnen. Om 22:00 gaat het licht uit. Lekker slapen dus. Nou niet echt, ze snurken!

Vandaag de laatste dag. Opstaan gebeurde op één been want mn enkel wilde echt niet meer. Rekken en strekken, ontbijten en mn tas inpakken. Ondertussen was mn enkel opgewarmd en op vlakke ondergrond pijn vrij, maar ga niet op een steen staan.....gelukkig bestond het pad vandaag vooral uit heel fijn gravel met een paar rot stukken. Een makkelijke wandeling dus en al 2 uur en 3 kwartier later zie ik de Routeburn shelter verschijnen! I made It! Mn eerste meerdaagse trek. Een absoluut prachtige omgeving en een mooie wandeling om te lopen, wat niet wil zeggen dat het niet zwaar of frustrerend was zo nu en dan. Maar wat een ervaring!!

Doeg!