van Wanaka via Deep South naar Wellington

Een regenachtige dag ergens halverwege oktober, 2 jaar geleden alweer dat ik nu in Australië zat. Toch wil ik nog even terugblikken en de laatste dagen uittypen van mijn reis. Ik heb toen heel handig een datum en activiteiten schemaatje gemaakt, ik zal proberen zo goed mogelijk de verslagen nog te typen.

Zondag 2 maart. Vandaag rijden we van Wanaka naar Queenstown met oude bekende Leftie. In Queenstown check ik weer in bij Base, mijn vaste stekje hier. Ik haal wat te eten en maak de rest van de avond gebruik van de wifi.

Het is maandag en tijd voor de 2e keer Deep South. Tot mijn grote verbazing hebben we Postie! Postie was een paar dagen eerder ook in Wanaka, toen dacht ik nog: jammer, die zal wel door gereden zijn. Maar hij had precies die 2 dagen vrij gehad in Queenstown dat ik aan het klimmen was. Ik mag voorin de bus zitten en dit is het begin van een 6 daagse samenwerking tussen Postie en mij. We rijden door de mist en de regen naar Te Anau waar we een stopover hebben. Ik duik een paar winkeltjes in en doe nog een paar boodschapjes in de supermarkt. We rijden verder naar Milford Sound. Ik had de boottocht de vorige keer al gemaakt en had besloten deze keer in de terminal te blijven. We waren wat aan de late kant en het was haasten voor de rest van de bus om de boot te halen. Postie ging ook met de boot mee, maar niet voordat hij de sleutels van de bus aan mij gaf, zodat ik in de bus kon blijven zitten. Scarry! Niet heel veel later kwam ie ineens weer de terminal uit, hij had de boot gemist. We zijn samen naar het restaurantje gewandeld aan de andere kant van het parkeerterrein. Postie kocht naast wat lunch een flesje wijn voor bij het avondeten. We zochten een paar lekkere stoelen uit en al snel lagen zowel buschauffeur als backpacker te snurken. Whoops, maar goed dat ik een alarm had aangezet. Terug naar de bus om de rest op te halen en door te rijden naar Gunn's Camp. Hier hebben we gezamenlijk gekookt en ben ik na een campingdouche avontuur lekker mn bedje in gedoken.

Dinsdag ochtend begint met een wandeling naar Key Summit. Ten minste, voor de liefhebbers. Ik natuurlijk ook. Het was wel grappig. Het beginpunt van deze wandeling is namelijk ook het beginpunt (of eigenlijk het eindpunt) van de Routeburn Track. Het eerste stukje ging gelijk op en was voor mijn bekend terrein. Halverwege kwam ik een paar van onze meiden tegen, ze hadden besloten om terug te gaan. Ik was op dat moment een van de sloomste, maar ik besloot toch door te gaan. Het was wat mistig en langzaam aan kwam deze diesel op gang. De rest van de route bijna niemand tegen gekomen, iig niemand van onze bus. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik bijna niemand zag op de parkeerplaats toen ik aan kwam. Hoe kan dat nou? Toch een van de snelste dus? Helaas pindakaas had ik uiteindelijk zo snel gelopen dat het nog bijna een uur wachten was totdat Postie ons weer met de bus op kwam halen. Dit was niet zo grappig, want vochtig van zowel het weer als het zweet, koelde ik heel snel af. Ben maar heel stom rondjes om de parkeerplaats gaan lopen om een beetje warm te blijven.
Joehoe! Daar is Postie, iedereen was nu terug en koud. Gauw de warme bus in richting Invercargill. Net zoals de eerste keer reden we door Te Anau en vervolgens door Invercargill heen naar Bluff om de mensen naar Steward Island op de boot te zetten. Ook nu reden we op de terugweg langs Demolition World. Daar had ik nou echt even geen zin in! Gelukkig bleven we niet al te lang en kon ik lekker avondeten in Invercargill.

Vandaag toch maar optijd mn bed uit. Wil niet weer de bus missen. We rijden naar de Caitlins en doen wat sightseeing. Bij een strandje stoppen we voor een strandwandeling. Voor sommige uit de bus een hele gewaarwording, zij wonen niet in de buurt van het strand. Ik vond het wat minder bijzonder, behalve dat Postie en een van de jongens van de bus een soort hardloopwedstrijd gingen doen. Dat zag er grappig uit. Helemaal buiten adem en de overtollige energie kwijt, konden we door naar een klein strand waar allemaal zeeleeuwen lagen. Ik stond op nog geen 5 meter afstand van een van deze machtige zoogdieren. De middag loopt ten einde en het is tijd om de mensen van de boot in Bluff op te gaan pikken. Alles leuk en aardig, maar onze bus Chuckels had er de brui aan gegeven. Het luchtcirculatie systeem en de radio lagen eruit. Wat betekende dat het achterin de bus erg warm en benauwd werd. Na een lekkere fish and chips rijden we terug naar Queenstown.

6 maart: BUNGEE! Na s' ochtends alles geregeld te hebben, is het tijd om de kabelbaan in te gaan naar het bungee platform. Vandaag had ik geen zin om het uurtje naar boven te lopen. Boven aangekomen en richting bungee site. Ik zag een goed plekje op een dikke railling om mn actioncam aan te bevestigen. Met een dikke staalkabel mn camera goed vast gemaakt, en of I go. Pak aan, gordel aan, bungeekoord vast, en gaan! Uhh...... schijt 10 kleuren in mn broek! Na wat gedribbel op het platform, neem ik de duik in het diepe. Vrije val van een paar seconden en een harde ruk aan de gordel en dus mn rug. Het was gaaf om een keer te doen, maar dit doe ik geen 2e keer meer. Vol adrenaline weer met de kabelbaan terug naar town. Als definitief afscheid van Queenstown heb ik geloof ik die avond iets van Subway en KFC of Domino's gehaald.

Daar ga je dan, nu echt voor de laatste keer Queenstown uit rijden. We rijden door het mooie landschap naar Omarama (floortje naar het einde van de Wereld) Hier hebben we even een lunch stop voordat we doorrijden naar Mnt Cook Village. Ik heb geen zin om nm tentje voor een nacht op te zetten en besluit in het hostel te overnachten. Poging 2 voor de wandeling die je in dit plaatsje kan maken. Deze keer kom ik wel verder dan het Mountaineers Monument en word ik getrakteerd op hele mooie uitzichten op o.a. Mount Tasman.

8 maart. Vandaag rijden we van Mnt Cook naar Rangriatta. Onderweg stoppen we voor mooie foto momenten en een lunch in een parkje. Halverwege de middag komen we aan op onze overnachting. De rest van de dag bestaat uit niksen en eten koken. S'avonds kijken we nog naar een film.

Zondag vertrekken we naar Kaikoura. In dit hostel is een filmzaaltje met een harde schijf met honderden films. Toen ik aan de beurt was, heb ik er een uitgezocht en heb ik deze film gezien. Tot ergernis van de anderen, dit was nou een film die zei NIET wouden zien. Jammer dan, ik wacht ook al enkele uren op mn beurt, terwijl zei films keken die ik niet wilde zien. Ook probeerde ik nog een plekje te bemachtigen in de bus voor morgen. Vanmiddag hadden we in Chirstchurch de grote 35 persoon bus Chuckels, omgewisseld voor een 20 seater.

Maandag wilde ik graag mee naar Picton om de boot naar Wellington te kunnen halen. Maar helaas. Ondanks dat Stray Office door had gegeven dat er nog een plekje in de bus vrij was, kwamen we er achter dat diegene die zich uit had geschreven, zich weer had aangemeld. Toch geen plekje vrij dus.
Balen! Postie reed met het busje de straat uit terwijl ik het hostel terug in rende om een stukje karton te zoeken. Men neme een stukje karton en schrijve er met grote letters PICTON op. Het duurde gelukkig niet heel lang voordat ik een eerste rit te pakken had. Ik mocht een heel stuk mee rijden, tot een wegrestaurant ongeveer halverwege. Oke, nu nog een rit voor het laatste stuk. Dit ging heel wat moeilijker, maar uiteindelijk mocht ik met iemand mee die ook de boot moest hebben. Nog geen 10 minuten nadat de Straybus bij de terminal was aangekomen, kwam ik triomfantelijk ook binnen wandelen. Even later trok Postie een heel maf gezicht toen ie mij gewoon tussen de rest zag zitten. Hoe kan dat nou? Jou had ik toch in Kaikoura achter gelaten een paar uur geleden? Jep, maar wie niet sterk is moet slim zijn! De verdere overtocht verliep zonder problemen en met een middagslaapje. In Wellington werden we opgehaald door Net, dat was toevallig. Overal op het Zuidereiland kan je in de supermarkten hikingfood vinden. Nou in Wellington dus niet. Chips, dan maar wat anders verzinnen, morgen ga ik richting Tongariro National Park.

Zo dit is weer ff een update. Deze week zal ik de resterende 3 verslagen plaatsen.

Doeg, Marieke