New Zealand North Island

Kia Ora,
Welkom in New Zealand!

Na een rustige vlucht geland op AKL Auckland. Tas opgehaald, bijna mn los in gecheckte tent vergeten en door naar Custems en Bio Security. Dit leverde ongeveer dezelfde taferelen op als bij aankomst in Au. Alleen hadden ze nu mn tent uit zn hoesje gehaald en er niet meer ingestopt. Fijn, kan ik mn tent uitleggen en opnieuw opvouwen in de aankomsthal. Snel een simkaart gekocht en opzoek naar een hostel. In het donker ben ik nog even de drukke winkelstraat in geweest opzoek naar wat te eten.

Zaterdag . De eerst keer met de Stray bus mee. Dat was even wennen want hoe zit dat nou? Onderweg naar mijn ophaalplaats iemand tegen gekomen die ook op de bus stond te wachten. Ha, hoef ik niet verder te lopen! Tutu kwam al snel en of we went. Na een eerste verkeerde afslag en de niet zo slimme Sebastian opgepikt te hebben reden we naar het noorden. (die was in de southbound bus gestapt ipv de northbound) Onderweg naar Paihia gestopt bij bijzondere bomen En bij een plaatselijke markt. Na aankomst in Paihia met Tutu en Steve meegeweest om te kijken naar hun skydive. Een wandeling naar de supermarkt en eten koken later was mn eerste dag in Nz alweer voorbij.

Zondag een dagtour naar Cape Reinga. Ja hoor, en wie zat er alweer in de verkeerde bus? Sebastian! Onderweg langs een bakkerijtje om alvast onze lunch te kopen. Joehoe, we waren als eerste van de 15 touringcars bij het noordelijkste puntje van nieuw zeeland: Cape Reinga. Hier komen de Tasmansea en de Pacific Ocean bij elkaar. Er zijn golven te zien en een klein kleurverschil in het water. Na de Cape door gereden naar onze lunch pauze. Sommige namen een duik in de zee, maar ik blijf liever droog. Na de lunch is het alweer tijd om terug richting Paihia te rijden. Maar niet zonder eerst een stop bij de zandduinen waar we weer vanaf gesandboard hebben. Dat gaat hard! Met de bus over het strand terug. Het strand heet 90 mile beach maar zolang is het toch echt niet. We zien tot 2x toe een groepje wilde paarden in de duinen.
We stoppen bij een restaurant om de bus en onze voeten te wassen. Op naar de Fish and chips. Als laatste nog een klein stukje lopen in een bos om naar oeroude bomen te kijken. Dan zit ook het laatste stuk rijden erop en is de dag echt voorbij.

Maandag hadden we een ochtendje voor onszelf want de bus gaat pas om 14:00 uur terug naar Auckland. Ik ben nog even het dorpje ingegaan om te shoppen en om te wifien. Wifi is nl gratis in elke bieb in nz. Het is een express ritje naar AKL wat betekent dat er op een toilet break na niet gestopt wordt. Eenmaal weer in Auckland snel naar mn vorige hostel want ik was daar zaterdag mn geliefde trui vergeten. Gelukkig heb ik m weer terug.

Dinsdag op naar het zuiden! Wel eerst ff gecheckt of ik ook niet in de verkeerde bus ging zitten. De driver van vandaag heet Leftie. Vandaag doe ik niet veel meer dan in de bus zitten, door de supermarkt rennen, eten koken en kletsen. Voor het avondeten stond voor de groep maar niet voor mij (te duur) weer fish and chips op het meneu. Na het wachten op de f and c gingen we naar een heuvel om de zon onder te zien gaan. Vanacht blijven we in Raglan.

Woensdag naar Waitomo en de Haggas Honking holes tour. Hierbij ging ik abseilen in de Waitomo grotten. Naast abseilen moesten we ook door hele krappe doorgangen! Heel gaaf!
Na mijn grotten avontuur heb ik besloten om een paar dagen langer in Waitomo te blijven. Naar een hostel opzoek dus. Uiteindelijk een bedje gevonden en deze ook maar gelijk uitgetest.

Donderdag maar eens een wandeling gemaakt. Met de grote backpack om te oefenen. De wandeling liep door weilanden en op de terugweg zag ik een koeienpaadje aan voor het wandelpad. Na even flink zoeken het juiste pad weer gevonden. Ik was net optijd terug in mn hostel want het heeft de rest van de dag geregend.

Vrijdag is het tijd om op te stappen. Met driver Net kom ik aan in Rotorua. De rest gaat naar een culturele overnachting van 80 dollar. Mij te duur en ook totaal niet mijn interesse. Er staat nl ook een culturele overnachting voor morgen gepland.

Dat brengt me op de dag van morgen. Vandaag naar Hells Gate geweest. Dit is een gebiedje in Rotorua waar de aarde letterlijk kookt! Er is hier zoveel vulkanische activiteit dat er overal stoom uit de aarde komt en dat water kookt. Hier heb ik een rondleiding gehad en mocht ik een stukje hout bewerken. Na mijn ervaring in Hells Gate was het tijd om naar de culturele overnachting te gaan. Dit is in Lake Aniwhenua. We hebben rotstekeningen gezien en als avondeten hadden we een traditionele hangi. Het eten wordt gegaard door een gat in de grond met daarin wit hete stenen. Ondertussen had ik een kookles geboekt. Er stonden een soort van oliebollen op het programma. Dit "brood" hadden we dan ook bij het avondeten. Voor de Westlanders onder mijn lezers, wel eens in de Wok in Wateringen geweest? Daar wel eens wat uit dat grote groene ei geproefd? Nou zo smaakt een Hangi meal.
Na het eten mn tentje opgezocht want ik werd helemaal lek gestoken.
Zondag is de arrival in Taupo. Vlak voor Taupo heb je de Huka Falls. Hier is de bus dan ook even gestopt voor een fotomomentje.
Na rond het middaguur bij mn hostel te zijn afgezet, kon ik kiezen. Of met de groep mee zwemmen in de heetwaterbronnen of niet. Ik wilde wel zwemmen natuurlijk. Eenmaal bij de parkeerplaats er helaas achter gekomen dat ik mn tasje met zwemkleding bij de BP op de toonbank had laten liggen. Dan maar terug en wachten tot Net de groep weer gaat oppikken om mij er dan af te droppen. Zo gezegd zo gedaan en het water was heerlijk. Na een tijdje weer naar mn hostel gegaan.

Deze dag bestond uit shoppen! Boodschappen, zeer lichtgewicht en goedkoop tentje, wandelstok, gas, broek voor het klimmen. Klimmen? Jep vanavond voor het eerst sinds mijn ongeluk 11 maanden geleden naar de plaatselijke klimwand om het weer eens te proberen. Wat ging het goed. Ik heb de smaak weer helemaal te pakken!

SKYDIVE!! Dat stond er deze dinsdag op het programma. Ik had het in de middag gepland zodat ik iets had om naar uit te kijken ipv al voor 12 klaar zijn en me vervelen. Met het busje naar het vliegveld. Wachten wachten wachten. Het was druk. Dan is het zo ver. Aankleden, nog wat wachten en dan het vliegtuig in. We klimmen gestaag naar 13000ft. De eerste groep gaat springen. Op naar flightlevel 150. 15000 ft. Door open en dan duuwt mn instructeur me naar de deur, nog ff een fotootje en dan de laatste duw. Jeeej! Gaaf! Na ong 60 sec freefall gaat de parachute open en zakken we langzaam verder af. 2 heel verschillende dingen maar zoo cool! Cleared to land, voetjes van de vloer! Wat een ervaring..........

Vandaag een dagje met minder adrenaline. Wel... De bus in naar het cattle station Blue Duck. Aan het einde van de middag geholpen met de paarden die terug kwamen van trektocht. Het eten koken was een beetje chaos met 40 man en 3 pannen. Dan is het wel weer heel fijn dat ik mn eigen pannetjes heb. Wel tot 2 x toe mensen heel duidelijk moeten maken dat dat mijn pannen zijn en niet die van hun!
Donderdag begon met het uit het land halen van de paarden. Het was mistig en we konden ze niet zien. Wat doe je dan? Juist, je pakt de quad, rijdt de berg op en voilà, dan vind je zomaar een kudde paarden. Het was mijn eerste keer op zo'n ding en ik stapte wel op een hele handige manier af! Maar niet heus, soort van zijwaartse koprol of zo iets......blooper!
De paarden eenmaal vaststaand, heb ik geholpen met poetsen en opzadelen. Daarna helpen met opstijgen en een klein stukje mee gelopen met de beginners. Mijn middag van lui een boek lezen kon beginnen.
Aan het eind van de dag weer geholpen met afzadelen en afspuiten. Dan snel eten koken en naar bed want morgen staat er een zware dag op het programma.

Juist ja, een zware dag. 21 km door alpine terrein wandelen. Oftewel de Tongariro Alpine Crossing. Even een misrekening wat betreft mijn ontbijt maar dat is wel weer snel opgelost. Wat niet snel opgelost is, is mijn hele handige besluit om 5 liter drinken mee te nemen. Dat pastte natuurlijk niet in mn kleine tasje. De grote backpack op de rug en gaan. Het is een hele mooie route! Wel met zware stukken zoals Devil's Staircase en de Red Crater. Het laatste stuk was rennen want anders mistte ik de bus en dat had ik liever niet.

De zaterdag bestond uit het in de bus zitten. Dat was maar goed ook want lopen kon ik haast niet meer. SPIERPIJN! S'avonds nog helpen met het bakken van een taart. Er was er een jarig hoera, hoera.....

Tja en dan ga je alweer op de boot naar het Zuider eiland en vaart mn reisverslag ook mee......

Tot de volgende keer

Marieke