Tasmania

Hy all,

23 November. Het is zo ver! Vanacht op het vliegveld geslapen. Dus daar hoefde ik niet meer naar toe. Inchecken voor mn vlucht naar Hobart en here we go. Na een uurtje vliegen was het zover. Papa en mama stonden me al op te wachten. Fijn om elkaar weer eens te zien. Vandaag naar White Beach gereden, vlakbij Port Arthur. Lekker bijgekletst en van het zonnetje genoten.
Maandag vroeg bed uit om de eerste wandeling te maken. Cape Raoul. Het was een wandeling vol verrassingen en mooie uitzichten. Na 5 1/2 uur voldaan weer richting camping.
Dinsdag was een rijdag met als eindbestemming Frycenett National Park. Vandaag liet het zonnetje zich weer zien, lekker lezen en zonnen.
Wineglassbay Hazzard Beach circuit. Dat stond er op woensdag op het programma. Een 4 uur wandeling met een pauze in de Wineglassbay. We waren nog niet in de bay of we zagen dolfijnen! Zo gaaf! Na de lunch nog een stukje flink klimmen naar de parkeerplaats. Daar zagen mam en pap hun eerste wallaby. Het dier was zo tam dat ik hem gewoon kon aaien. Eenmaal in de auto werden we op een in het zicht drinkende joey (baby wallaby) getrakteerd! Onder weg naar de camping naar het visitorcentre om onze parkpass op te halen.

Donderdag weer on the move. Eindpunt een gemeente camping in een plaatje waar ik de naam van ben vergeten. We hebben langs een riviertje gewandeld op zoek naar een platypus. (vogelbekdier) helaas pindakaas, niets gevonden. De rest van de middag niet veel meer gedaan dan lezen enz.

Vrijdag naar Launceston om te winkelen, dat werd niets en dus maar doorgereden naar Deloraine. Een heel gezellig dorpje waar we wel even gewinkeld hebben. S' avonds in een jaren 50 burger restaurant gegeten. Pap was als een kind in een snoepwinkel. De zon liet zich weer zien, heerlijk!

Zaterdag wilde we naar de Meander Falls lopen. Alleen konden we de parkeerplaats niet bereiken door een hele slechte weg. Nou, dan zetten we de auto toch op een ander parkeerterrein en lopen we dat stukje toch extra? Mooi bedacht maar na 2 1/2 uur wandelen en zoeken nog steeds geen parkeerterrein. We stonden al op het punt om om te draaien toen mam een bordje zag. Oké tot daar en niet verder. Hoera dat was dus het parkeerterrein! Toch terug gegaan want anders werd het wel heel lang lopen. Na 4 uur terug bij de auto en dan maar weer naar de camping. Om vervolgens onze hamburger te laten stelen door, jawel een EEND!! Pap vroeg wie er nog een stukje hamburger wilde en zette het bord met burger op ons kleine tafeltje, waarop een eend de hamburger onmiddellijk mee griste! Lekker hè flink pittig gekruide hamburger? De eend had de burger nog niet op, of hij stak zn kop al onder de lekkende kraan om zn dorst te lessen. Hij heeft ong 15 minuten aaneengesloten staan drinken! Hij is de rest van de avond langs blijven lopen voor een slok water. Ja hoor eens? Eigen schuld dikke bult hoor!

Zondag een hele korte wandeling naar een mooi uitzicht punt. Daarna doorgereden naar de Molecreek caves. We zijn in de Maracoba grotten geweest en hebben daar onze eerste glowworms gezien! Wat is dat gaaf! Ook zagen we vandaag een Tiger snake en een hele schuwe mierenegel.

Boodschappen doen! Groot inslaan voor de komende week want we gaan de wildernis in. Na de boodschappen naar Cradle Mountain gereden. De camper op zn plek gezet en door naar het visitorcentre. Hier een wandeling uitgezocht en met het pendelbusje naar de start. Ook hier is de natuur schitterend! Halverwege de wandeling zagen we ineens weer een Tiger snake, maar deze was wel heel dichtbij! En niet zo gecharmeerd van het feit dat we hem uit zn middagslaapje hadden gehaald. De geplande wandeling ging over op een andere die we ook een tijdje gevolgd hebben totdat die te lastig werd om zonder spierpijn te voltooien. Morgen gaan we Cradle mnt doen en dus zijn we omgekeerd en terug naar de camping gewandeld, de pendelbus zat vol Aziaten.

Cradle mountain dus vandaag. Vroeg begonnen zodat we alle tijd hadden. We zagen al een berg, maar we wisten niet zeker of dat Cradle mnt wel was. Na het eerste stuk klimmen naar Marions Lookout werd ons wel duidelijk dat dat inderdaad Cradle was. Pap begon al tegen te stribbelen. Eenmaal aan de voet van de berg besloten dat we het toch zouden doen. Het eerste stuk ging nog wel maar daarna werd het heel lastig. Mega grote boulders moesten worden beklommen en daar ben ik nou eenmaal niet zo goed in. Het ging dan ook naar pap's zin niet snel genoeg. Na heel veel klimmen en klauteren dan eindelijk boven. Ondertussen was het zwaar bewolkt en zaten we er middenin. De echte top hebben we niet gezien maar dat kon nooit meer dan een paar meter zijn geweest. Maar ons doel hadden we gehaald. naar beneden is zo mogelijk nog moeilijker dan naar boven en dit ging bij mij dan ook uiterst voorzichtig en dus ook uiterst traag. Wat vond ik dit eng. En dat bleek ook wel toen van de angst de tank uiteindelijk leeg was en ik bijna flauw viel. Geprobeerd wat te eten wat door de misselijkheid niet echt lukte. Ik kon daar niet blijven liggen, als een zombie maar weer verder dan. Jee! We zijn weer beneden, nu nog minstens 2 en een half uur tot aan de parkeerplaats. Het was al vrij laat en we moesten ons al haasten om de bus nog te halen. Ik was nogsteeds een misselijke zombie met de gedachte dat als je de ene voet voor de andere blijft zetten..... Je uiteindelijk je bestemming wel bereikt. Alleen niet als er een verkeerd pad wordt ingeslagen. Nadat pap op een dood spoor terecht kwam maar omgedraaid en weer terug naar de splitsing van de Overland en Cradle. Voor de makkelijkste route naar de parkeerplaats gekozen. Nadat ik somehow toch een boterham met pindakaas naar binnen had gekregen voelde ik me langzaam weer wat beter en kon ik weer zonder hulp op mn eigen benen letten. Het was nu echt bijna rennen om die laatste bus nog te halen. Na 9 uur lopen kreeg ik het laatste stuk vleugels en rende ik naar de bus die net kwam aanrijden. GERED!

Ik hoef denk niet te zeggen dat we woensdag alle 3 behoorlijk kreupel liepen :-) vandaag besloten de board walk maar te doen. Lekker een houten vlonder waar we over liepen. weer een wandeling met een mooi uitzicht, onder gekreun en gesteun van voornamelijk pap en mij.

Donderdag maar weer eens in de auto. Een klein dorpje tussen Cradle en Lake St Claire. De Montazuma falls zijn hier dichtbij, daar maar even naartoe wandelen. Het was precies de tijd die we aan het wandelen waren droog. Ik had weer bereik op mn telefoon dus jullie raden al wat ik de rest van de dag gedaan heb?

Vrijdag on the road again. Naar het andere einde van de Overland track. Lake St Claire. De camping was snel gevonden en na de lunch had pap zin om een klein stukje te gaan lopen. Jaja, klein stukje pap? Dat werd natuurlijk een wandeling van 4 uur naar shadow lake. Wel een mooie en we hebben lekker gekletst met een Duits meisje die de Overland gedaan had.

Zaterdag mnt Rufus. Eindelijk een x geen toeristen. Het was de mooiste wandeling die we op heel Tasmania gedaan hebben. Veel hoef ik over deze dag niet te vertellen, alles ging gewoon zoals het hoort. Ik bleef fit maar was wel doodmoe het laatste uurtje.

Een wandeling van 3 uur naar echo point en met het pondje terug naar het visitorcentre. Dat hebben we die zondag gedaan. Het uitzicht vanaf het bootje was weer fantastisch.

Mnt Field national park was de volgende bestemming. Toch weer een heel leuk park met visitorcentre. Na al die wandelingen ging mijn enkel in protest. Vandaag maar zo min mogelijk gelopen en veeel gelezen. S avonds wel ff het bos in om naar glowworms te kijken.

Dinsdag was mn enkel weer een stuk beter en zijn we dan ook een wandelingetje gaan maken. Een korte deze keer. 2 uurtjes, door een bos met hele grote oude bomen. De rest van de dag wat over de camping geschooierd en mam deed haar best om een klein snel vogeltje op de foto te krijgen.

Vandaag naar Dover, Enne he het is vakantie! Na een strandwandeling dan ook weer mn boek gepakt.

Donderdag met de Ida Bay railway mee. Met een idyllisch treintje en daarna lekker wandelen. We hebben 2 wandelingen gedaan en halverwege op het strandje even pauze genomen. Oogjes dicht in de zon...en wat gaat de tijd dan snel. Terug naar het treinstationetje en het treintje weer in naar "huis" wat een afsluiter van een hele gave vakantie.

Aan alles komt een eind. Zo ook aan de 3 heerlijke weken Tasmanie. Vandaag naar de K markt en terug naar Hobart. Pap en mam hebben relaxt een boek zitten lezen terwijl ik de hele middag bezig ben geweest om al mn eigen spullen weer schoon te maken en te verzamelen. Na 3 weken zat alles goed door elkaar gemixt. Als afsluiter nog bij de subway gegeten en dan het laatste nachtje in de zo veel vervloekte camper. (het ding was veel te klein voor lange Nederlanders)

Zaterdag ochtend en tijd om naar het vliegveld te gaan. Na een rustige vlucht was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Ik bleef in Melbourne achter en pap en mam vlogen door naar huis. Tot over 3 maanden!